O Aikido
Aikido wskazuje, jak doskonalił się człowiek kilkaset lat temu w czasach niepokoju i wojen. Obecnie meritum jest podobne, bo wciąż walczymy w czasach niepokoju. Inne stały się tylko cele, gdyż walka toczy się o sprawność fizyczną i silny charakter odporny na stres. Aikido jest metodą świadomego kierowania swoim ciałem i psychiką. Mistrzostwem jest opanowanie siebie. Ta pełna artyzmu sztuka walki pozwala odnaleźć czas i miejsce dla działań budujących uniwersalne wartości i harmonię. Aikido dzięki swojej filozofii pobudza rozum i świadomość. Techniki wyrażają intencje moralne, choć etiologicznie destrukcyjne i służące idei zabijania – paradoksalnie obecnie służą wspieraniu zdrowia.
Ruchów w aikido nie wykonuje się, lecz raczej przeżywa. Ruch jest odbiciem osobowości. Podwaliną sztuki jest umiejętność walki, jednak banalne jest trenowanie tylko dla idei samoobrony. Technika aikido z czasem dojrzewa i uświadamia, że walka nie ma sensu i nie rozwiązuje konfliktu. Aikido będąc drogą odnajdywania uniwersalnej harmonii wyrabia równowagę emocjonalną i szacunek do człowieka. Stara maksyma budo głosi: prawdziwe zwycięstwo odniesiesz nie wtedy, kiedy pokonasz wroga, lecz kiedy zdobędziesz jego szacunek. Poprzez ruch wyrażamy samego siebie, swój temperament i rozwój moralny. Ćwicząc uprawiamy własną osobowość, a im więcej poznajemy nowych technik, tym lepiej poznajemy samego siebie. Osiągając pewność swoich możliwości kształtujemy poczucie bezpieczeństwa i niezależności. Ważne jest to, że pewność siebie wynika z coraz większej pokory wobec swojej wiedzy i umiejętności. Fenomen tej sztuki polega na nieustannym poszukiwaniu nowych i, co ważne, własnych rozwiązań. Dzięki nowej wiedzy stale pozostajemy w uczuciu dojrzewania. Aikido jest „żywe” i nieustannie ewoluuje.
Zobacz także: